BABESZJOZA PSÓW

Kleszcze stanowią zagrożenie zarówno dla człowieka, jak i zwierząt, ponieważ są wektorami wielu chorób. Do zarażenia dochodzi na skutek kontaktu śliny pasożyta z organizmem żywiciela. Konkretne choroby przenoszone przez kleszcze są zależne od obszaru ich występowania. Na terenie Polski najczęściej obserwowane są zarażenia psów babeszjozą i boreliozą.

CO TO JEST BABESZJOZA I CO JĄ WYWOŁUJE?


Babeszjoza psów to choroba odkleszczowa wywoływana przez pierwotniaka z gatunku Babesia. Stanowi ona zagrożenie dla psów w każdym wieku. W jej przebiegu dochodzi do rozpadu czerwonych krwinek, co prowadzi do występowania objawów u zwierząt. Schorzenie to posiada charakter sezonowy – jest zależne od żerowania kleszczy, które przebiega głównie w okresie wiosenno-jesiennym. Może się jednak zdarzyć, że na skutek warunków atmosferycznych dojdzie do wydłużenia czasu aktywności kleszczy i wystąpienia zarażeń podczas zimowych miesięcy. Z tego powodu należy zapewniać psom całoroczną ochronę, stosując odpowiednie preparaty. Możliwe jest również stwierdzenie tej choroby u kotów, jednak jest to znacznie rzadsze.

DROGI ZAKAŻENIA

Główną drogą zakażenia tym patogenem jest ślina kleszcza. W Polsce za jego przenoszenie odpowiada kleszcz łąkowy (Dermacentor reticulatus). Występuje on głównie na obszarze wschodniej i centralnej Polski. Po jego ukąszeniu Babesia dostaje się do krwinek czerwonych, gdzie kontynuuje swój rozwój. W wyniku następujących podziałów dochodzi do zniszczenia błony komórkowej erytrocytów. Prowadzi to do uwolnienia pasożytów do krwi, które wnikają do kolejnych komórek tego typu.

Oprócz ukąszenia przez kleszcza, zarażenie babeszjozą jest możliwe przez wykonanie transfuzji krwi od chorego dawcy oraz w trakcie ciąży, w wyniku przeniknięcia pierwotniaka przez macicę matki do jej dziecka.

OBJAWY


Przebieg choroby zależy od ogólnego stanu zwierzęcia. Większe nasilenie objawów jest związane z obniżoną odpornością. Przyczyniają się do tego choroby, usunięta śledziona raz przebyte leczenie sterydami lub lekami immunosupresyjnymi.

Objawy są następstwem niszczenia struktury czerwonych krwinek (podczas opuszczania erytrocytów przez podzielone pierwotniaki), działania toksyczne, a także autoimmunoagresji. Zazwyczaj zarażenie babeszjozą objawia się:

  • wzrostem temperatury ciała,
  • osłabieniem,
  • ciemnym zabarwieniem moczu,
  • utratą apetytu,
  • utratą wagi,
  • wymiotami,
  • biegunką.

Jednak nie zawsze chodzi do ujawnienia wszystkich objawów choroby.

ROZPOZNAWANIE

W przypadku podejrzenia wystąpienia zarażenia, lekarz weterynarii wykonuje mikroskopową ocenę rozmazu krwi. Na preparacie widoczną są gruszkowate pierwotniaki. Kolejną metodą diagnostyki może być badanie serologiczne (IFAT – test immunofluorescencji pośredniej). Ta metoda opiera się na wykrywaniu swoistych przeciwciał. Jednak tak jak przy innych chorobach, poziom przeciwciał zaczyna rosnąć dopiero po pewnym czasie od wystąpienia zarażenia. Uniemożliwia to wykorzystywanie tej oceny do wykrywania ostrej postaci choroby.

Dodatkowo w przebiegu babeszjozy dochodzi do odchyleń w morfologii. Jest to skutkiem szkodliwego działania pierwotniaków na składniki krwi. Najczęściej w takich przypadkach występuje trombocytopenia, czyli zmniejszenie ilości płytek krwi oraz niedokrwistość. Możliwa jest również zmiana w ilości leukocytów, która może przejawiać się jednym z dwóch przeciwstawnych obrazów – leukopenii (zmniejszenia się ich liczby) oraz leukocytozy (zwiększenia się ich liczby).

ROKOWANIE I LECZENIE

W zależności od przebiegu choroby leczenie może wymagać hospitalizacji. Ma to związek z potrzebą zdecydowanego działania, mającego na celu zapobieganiu zagrożeniu życia zwierzęcia. Ze względu na obszary leczenia, wyróżniamy:

  • leczenie przyczynowe – dwupropionian imidokarbu
  • leczenie objawowe – czyli reagowanie na skutki wynikające z negatywnego działania pierwotniaka na organizm psa
    • płynoterapia – zapobiega wstrząsowi hipowolemicznemu,
    • transfuzje krwi – ich celem jest zwalczanie niedokrwistości,
    • leki osłaniające wątrobę,
    • chemioterapeutyki,
    • leki przeciwgorączkowe, przeciwbiegunkowe i przeciwwymiotne,

Gdy dojdzie do odpowiednio szybkiego wykrycia zarażenia oraz dobrego stanu ogólnego psa rokowanie jest dobre.

ZAPOBIEGANIE

Podstawą ochrony psa przed chorobami odkleszczowymi powinno być stosowanie odpowiednich preparatów. Obecnie na rynku jest dostępny bardzo duże spektrum produktów. Mogą one mieć postać tabletek, aerozoli, obroży oraz kropli podawanych na skórę. Preparaty te powinny być stosowane regularnie, szczególnie w okresie między wiosną i jesienią. Jednak ze względu na zmiany klimatyczne i łagodniejszy przebieg zimy, konieczne może się okazać stosowanie całorocznej ochrony. Preparaty nie gwarantują całkowitego zabezpieczenia przed kleszczami, dlatego nie należy zapominać o regularnym przeglądaniu skóry psa. Odpowiednio wczesne usunięcie kleszcza zmniejsza ryzyko inwazji Babesia, ponieważ te pierwotniaki są wydalane pod koniec ssania krwi.
W przypadku zauważenia kleszcza wbitego w skórę psa należy go wyciągnąć. Do tego celu są przeznaczone pęsety, które umożliwiają precyzyjne usunięcie pajęczaka. Wykonanie tego gołymi rękoma naraża nas na szkodliwe działanie substancji w przypadku uszkodzenia kleszcza. Po jego usunięciu ze skóry zwierzęcia należy sprawdzić, czy nie pozostały fragmenty jego aparatu gębowego. Następnie miejsce ukąszenia należy zdezynfekować. Przez pewien czas pies powinien być pod naszą obserwacją, aby wykryć ewentualne zmiany w zachowaniu lub zdrowiu.

W przypadku wystąpienia jakichkolwiek wątpliwości lub pozostawienia fragmentów kleszcza w miejscy ukąszenia należy zwrócić się do lekarza weterynarii.

Leave a Comment

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Udostępnij Post

Zobacz Więcej

Chlamydioza

Do pogorszenia wskaźników rozrodu w stadzie dochodzić może w wyniku wielu czynników. Mogą się do tego przyczyniać warunki przebywania zwierząt, aspekty żywieniowe, ale również występujące choroby. Wśród schorzeń zmniejszających płodność krów wyróżnia się te o pochodzeniu wirusowym, bakteryjnym, grzybiczym oraz pierwotniaczym.

RAO – OBTURACYJNA CHOROBA PŁUC U KONI

Choroby oddechowe stanowią jedną z najczęstszych przyczyn wykluczeń koni z użytku. Skala problemu nieubłaganie rośnie, a o RAO coraz częściej mówi się jako o chorobie cywilizacyjnej koni. Czym jest RAO, jakie mechanizmy i objawy mu towarzyszą, a także jak leczyć tę chorobę? Na te pytania odpowiadamy w poniższym artykule.