Nasze zwierzęta domowe często traktujemy jak członków rodziny. Z tego powodu pozwalamy im na swobodne poruszanie się po całym domu, łącznie z meblami kuchennymi, jak i łóżkiem. Nie zawsze zastanawiamy się, że takie przyzwolenie naraża nas na inwazję pasożytniczą drogą pokarmową lub bezpośrednią.
Jest to proces zarażenia przez pasożyty, a następnie ich obecność w organizmie żywiciela. To zjawisko dotyczy zarówno psów, kotów, jak i ich właścicieli. Z tego powodu ważna jest świadomość istniejącego niebezpieczeństwa i profilaktyczne stosowanie odpowiednich środków.
Ze względu na środowisko życia pasożyty możemy podzielić na:
• Ektopasożyty – pasożyty zewnętrzne, występują na powłokach ciała, wśród nich wyróżniamy pchły, wszy, kleszcze, komary i wszoły.
• Endopasożyty – pasożyty wewnętrzne, występują w narządach wewnętrznych. Wśród nich wyróżniamy nicienie, tasiemce i przywry.
Istnieje wiele dróg inwazji pasożytów. Należą do nich między innymi: droga pokarmowa, oddechowa, przez kontakt bezpośredni oraz skórę.
Występowanie chorób pasożytniczych jest powiązane ze zdrowiem zwierzęcia, jego wiekiem, a także warunkami utrzymania. Niektóre choroby dotyczą głównie młodszych zwierząt, ponieważ te stanowią łatwiejszy cel z racji niepełnego wykształcenia mechanizmów obronnych. Nieprawidłowe warunki życia zwiększają poziom stresu, czynników obniżających odporność i stopień narażenia na inwazyjne formy pasożytów. Ważnym czynnikiem wpływającym na przebieg choroby, jak i predyspozycje do jej wystąpienia jest również współistnienie innych schorzeń. Dodatkowo większe ryzyko występuje wśród zwierząt żyjących na zewnątrz, a także w stadach lub pojawiających się na zawodach i pokazach. Takie warunki oznaczają większe narażenie na szkodliwe czynniki i patogeny. W wyniku następujących zmian klimatu, a także ciągłych podróży pojawia się zagrożenie patogenami, na które zwierzęta nie są narażone w naszym kraju. Pewne drobnoustroje mogą zostać przeniesione również poprzez transfuzje krwi od zarażonego dawcy.
Objawy parazytemii (inwazji pasożytniczej) u ludzi i zwierząt domowych mogą być niespecyficzne, czyli odpowiadające wielu innym stanom chorobowym. To objawy, przy których wystąpieniu podejrzewamy na przykład zwykłe przeziębienie lub przemęczenie związane z przepracowaniem. Pasożyty psów i kotów najczęściej przyczyniają się do występowania utraty apetytu, posmutnienia, biegunki, wychudzenia,
a także zmian skórnych w przypadku ektopasożytów.
W zależności od występującego pasożyta istnieją różne metody diagnostyczne. W przypadku pasożytów wewnętrznych najczęściej badanym materiałem jest kał zwierzęcia. Jego zbadanie pozwala na wykrycie członów, cyst lub jaj pasożytów. Zdarza się jednak, że mimo występującej inwazji pasożytniczej nie dojdzie do ich wykrycia w próbce odchodów. Dla zwiększenia skuteczności tego badania warto jest zbierać próbki
z okresu trzech dni, a także przeprowadzać regularne kontrole – 4 razy w roku (raz na 3 miesiące).
W przypadku pasożytów najważniejsza jest odpowiednia profilaktyka – stosowanie preparatów. Mogą występować w postaci:
Ma to na celu zapewnienie zdrowia zarówno zwierzęciu, jak i właścicielowi. Na podstawie zdobytej wiedzy odnośnie warunków bytowania, wykonywanych aktywności, a także zwyczajów (na przykład polowania na gryzonie) zwierzęcia, lekarz weterynarii będzie w stanie ocenić co ile odrobaczać psa. Dopełnieniem zebranego wywiadu jest zbadanie kału pupila.
Właściciele często zastanawiają się, kiedy powinni wykonać pierwsze odrobaczenie psa. Powinno się to odbyć w drugim tygodniu życia.
Ogólny schemat dotyczący profilaktyki zalecany przez ESCCAP (europejskiej organizacji zrzeszającej specjalistów z parazytologii):
Gdy dojdzie do wykrycia inwazji pasożytniczej zwierzęcia przez lekarza weterynarii, włączy on odpowiednie leczenie.
Do pogorszenia wskaźników rozrodu w stadzie dochodzić może w wyniku wielu czynników. Mogą się do tego przyczyniać warunki przebywania zwierząt, aspekty żywieniowe, ale również występujące choroby. Wśród schorzeń zmniejszających płodność krów wyróżnia się te o pochodzeniu wirusowym, bakteryjnym, grzybiczym oraz pierwotniaczym.
Choroby oddechowe stanowią jedną z najczęstszych przyczyn wykluczeń koni z użytku. Skala problemu nieubłaganie rośnie, a o RAO coraz częściej mówi się jako o chorobie cywilizacyjnej koni. Czym jest RAO, jakie mechanizmy i objawy mu towarzyszą, a także jak leczyć tę chorobę? Na te pytania odpowiadamy w poniższym artykule.
Otrzymuj najnowsze informacje o ofertach specjalnych, nowościach, artykułach i poradnikach aby zwiększyć zyskowność swojej hodowli
vetbulans to zespół ludzi z pasją, którzy współpracują dla ochrony zdrowia i życia zwierząt
